Osteopathie is een behandelvorm waarbij met manuele technieken klachten worden verholpen door de natuurlijke lichaamsfuncties en het evenwicht in het menselijk lichaam te herstellen. Hierin vormt het lichaam een functionele eenheid, waarbij problemen in één deel van het lichaam het totale lichaam als geheel beïnvloeden. Diverse opbouwprocessen en regelmechanismen in het lichaam hebben als doel om de gezondheid te handhaven en waar nodig te herstellen. De osteopaat probeert deze processen te stimuleren door het lichaam weer in beweging te brengen door de vastzittende weefsels die de klachten veroorzaken te ontspannen, versoepelen en los te maken. Op deze manier wordt een optimale doorbloeding en zenuwfunctie gewaarborgd.

​

Concreet wordt het evenwicht in het menselijk lichaam gehandhaafd door drie verschillende systemen: het bewegingsapparaat (het pariëtale), het orgaansysteem (het viscerale) en het zogenoemde cranio-sacrale systeem (hersenzenuwen, schedel en heiligbeen).

​

Het bewegingsapparaat verwijst naar onze botten, gewrichten en spieren die ons als mens staande houden. Het visceraal systeem zijn al onze organen die omgeven zijn door vliezen (fascia), die op hun beurt weer verbonden zijn met andere structuren in het lichaam. Het cranio-sacrale systeem zijn de botten in onze schedel, het ruggenmergvlies, de hersenvochtcirculatie en de wervelkolom.

​

De rol van de osteopaat bestaat erin om via deze drie systemen de oorzaak van de klachten op te sporen en te behandelen. Op deze manier wordt het zelf-genezend vermogen van het lichaam zo optimaal mogelijk gestimuleerd.